گرچه در عشق تو جان درباختیم

قیمت سودای تو نشناختیم

سالها بر مرکب فکرت مدام

در ره سودای تو می باختیم

خود تو در دل بودی و ما از غرور

یک نفس با تو نمی پرداختیم

چون بگستردی بساط داوری

پیش عشقت جان و دل درباختیم

بر دوعالم سرفرازی یافتیم

تا به سودای تو سر بفراختیم

آتش عشقت درآمد گرد دل

ما چو شمع از تف آن بگداختیم

بر امید وصل تو پروانه وار

خویشتن در آتشت انداختیم

گاه چون پروانه ای می سوختیم

گاه با آن سوختن می ساختیم

همچو عطار از جهان بردیم دست

تا نوای درد تو بنواختیم